کریستیان دیور، (Christian Dior) زاده ۲۱ ژانویه ۱۹۰۵ – درگذشته ۲۴ اکتبر ۱۹۵۷ طراح مد فرانسوی بود که به‌عنوان یکی از سرشناس‌ترین بنیانگذاران خانه مد در جهان با نام «دیور» شناخته می‌شود.
کریستین دیور در گرانویل، یک شهر ساحلی در سواحل نرماندی فرانسه به‌عنوان دومین فرزند از پنج فرزند موریس دیور به دنیا آمد. پدرش ثروتمند و یک تولیدکننده کود بود و همسر او، ایزابل کاردامونه نام داشت.
دیور پس از تولد تا سن ده سالگی در نورماندی فرانسه ماند و در ده سالگی به همراه والدین خود به پاریس رفت. اما آنها تابستان هر سال را در خانه نرماندی می‌گذراندند. در سال ۱۹۲۸ (میلادی) پس از تحصیل در علوم سیاسی، در ارتش به خدمت پرداخت. خانواده او دوست داشتند که او دیپلمات شود. اما او بیشتر به هنر علاقه داشت.
پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در سال ۱۹۲۸ (میلادی) با قرض پولی از پدرش یک نمایشگاه هنری باز کرد. در مدت کوتاهی، این نمایشگاه میزبان آثار افراد صاحب نامی مانند به ژرژ براک، پابلو پیکاسو، ژان کوکتو و ماکس ژاکوب شد.
او کار طراحی پوشاک را در سال ۱۹۳۵ (میلادی) با بازگشت به پاریس و فروش طرح‌های نخستین خود آغاز کرد. او طرح‌های خود را به مجله‌هایی مانند فیگارو ایلوستر می‌فروخت. پس از چند سال روبرت پیگرت، طراح پوشاک، او را در سال ۱۹۳۸ (میلادی) به عنوان “دستیار طراح” استخدام کرد. در طول جنگ جهانی دوم، دیور در جنوب فرانسه خدمت می‌کرد. سپس در سال ۱۹۴۱ (میلادی) دوباره به پاریس بازگشت و در سالن طراحی بزرگتری برای لوسیه لیلانگ مشغول به کار شد.
در سال ۱۹۴۶ (میلادی) مارسل بوساک (دارنده کارخانه پارچه و یکی از ثروتمندان فرانسه) از کریستیان دیور دعوت کرد تا برای «خانه مد فیلیپ اِت گستون» طراحی کند. اما دیور این درخواست را نپذیرفت. زیرا می‌خواست یک خانه ی مد تازه باز کند. دیور در سال ۱۹۴۷ (میلادی) با پشتیبانی مارسل بوساک، سالن مد خود را باز کرد.
دیور کمک کرد تا پاریس محاصره‌شده پس از جنگ، دوبار به پایتخت و مرکز مد تبدیل شود. هر کدام از مجموعه‌های او در سراسر این دوره دارای موضوعی خاص بودند. در بهار ۱۹۴۷ (میلادی) مدلی با نام پیشنهادی کارول یا “شکل ۸” ارائه کرد که مدل تازه‌ای با شانه‌های برجسته، ران‌های مشخص و برجسته و کمری باریک بود. درمجموعه بهار سال ۱۹۵۳ (میلادی) با نام “لاله”، تعداد زیادی تصویرهای پرگل و نقشدار را به نمایش گذاشت. بعضی از طرح‌های دیور به زمان امپراطوری دوم و سایر سبک‌های تاریخی شباهت داشت و از روی آنها شبیه‌سازی شده بود، البته او پوشاک‌های مردانه نیز طراحی می‌کرد و آنها را در بخشی از مدل‌های قفسه مدرن قرار می‌داد.
دیور به همراه شریک خود جکووس رووت، در ایجاد قراردادهای کاری در تجارت مد، پیش قدم بود. در سال ۱۹۴۸ (میلادی) او قراردادهای پر سودی در معامله برای پوشاک خز دار، جوراب‌های زنانه ساق بلند و عطر ترتیب داد که نه تنها برای او ایجاد درآمد می‌کردند بلکه او را به یک نام آشنا تبدیل کردند.
خانه مد دیور
خانه مد دیور در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۴۶ در یک خانه شخصی در شهر پاریس تأسیس شد. اگرچه، سال ۱۹۴۷ که سال گشایش آن بوده‌است، به عنوان تاریخ تأسیس آن، به حساب می‌آید.
دیور توسط تاجر ثروتمندی به نام مارسل بوساک حمایت مالی می‌شد. خیاطی بخشی از فعالیت تجاری بود که توسط بوساک اداره می‌شد. سرمایه اولیه آن مبلغ ۶ میلیون فرانک فرانسه بود و ۸۰ نفر کارمند داشت. این شرکت برای بوساک تنها جنبه سرگرمی داشت و همین مسئله به شخص دیور، این امکان را داد، تا بتواند از توانایی خود در طراحی استفاده نماید و حقوق دریافتی خود را افزایش دهد.
شوی لباس new look
اولین شوی لباس دیور، با نام «نیو لوک» (new look) (به‌معنی نگاه جدید) در سال ۱۹۴۷ برای فصول بهار و تابستان با ۹۰ مدل و ۶ مانکن در سالن دفتر مرکزی کریستین دیور، برگزار شد.
برای رد محدودیت استفاده از پارچه، دیور ۲۰ یارد پارچه را، به صورت افراطی در نوآوری‌های خود به‌کار برد. این طراحی شامل شانه‌های گرد، کمربندی که محکم بسته می‌شد و دامن‌های حجیم و پف‌دار بود.
با گذشت زمان «نیو لوک» به محبوبیت رسید و به اندازه سال‌ها از مد و از دیگر رقبا جلو افتاد. اشخاص معروف هالیوود و اروپایی‌های ثروتمند، مشتری‌های دائمی این لباس‌ها شدند و پاریسی که بعد از جنگ جهانی دوم جایگاه خود را در مد و طراحی، از دست داده بودند، با «نیو لوک» دیور توانستند، به جایگاه خود بازگردند.
عطر دیور
به گفته سازمان دیور، سال ۱۹۴۷ سالی بود که کریستین دیور، اولین عطر خود را، با نام میس دیور (Miss Dior) ارائه نمود. دیور صنعت عطرسازی را با عطر میس دیور، که به یاد خواهرش کاترین دیور نام‌گذاری شده بود، با یک حرکت انقلابی روبه‌رو کرد.
شرکت کریستین دیور، دارای ۲۵٪ درصد از سهام، شرکت عطریات کاتی ۳۵٪ درصد از سهام و شرکت بوساک ۴۰٪ درصد از سهام تجارت عطر را، در دست داشتند.
توسعه و مرگ
از سال ۱۹۴۷ تا سال ۱۹۵۰ پیر کاردین مدیریت شرکت کریستین دیور را به عهده داشت. توسعه به خارج از فرانسه، از سال ۱۹۴۹ با افتتاح بوتیک عطر کریستین دیور در نیویورک آغاز شد. دیور ۷۵٪ درصد از صادرات مد از فرانسه را، به همراه ۵٪ درصد از درآمد صادراتی این کشور را در دست داشت.
در سال ۱۹۵۰ یکی از مدیران، تحت لیسانس قراردادن کالاهای لوکس را، با حک کردن نام تجاری کریستین دیور روی آنها، به صورت قابل مشاهده طراحی نمود. این طرح اولین بار روی کراوات‌ها اجرا شد و به سرعت روی جوراب، کلاه، دستکش، کیف دستی، جواهرات و دستمال سر، انجام گرفت و از اینجا بود، که تحت لیسانس قراردادن محصولات پوشاک، مورد توجه قرار گرفت و سپس توسط سایر خیاطان نیز، از این روش، پیروی شد.
در سال ۱۹۵۷ دیور پس از سومین حمله قلبی در گذشت و شرکت از خلاقیت‌های بی‌نظیر او بی‌نصیب ماند. با مرگ او، بخش طراحی دچار بی‌نظمی شد و «جیکوس روئیت» مدیرعامل وقت شرکت دیور، تصمیم گرفت که فعالیت در سراسر دنیا را متوقف نماید. اما این مسئله از طرف هیچ‌کس قابل قبول نبود و وجود «میسون دیور» که یکی از دلایل ثبات مالی شرکت بود، اجازه این کار را نداد. برای اینکه روئیت بتواند نام دیور را به جایگاه خود بازگرداند، در همان سال جوان ۲۱ ساله‌ای به نام «ایو سن لوران» را برای مدیریت هُنری شرکت دیور، پیشنهاد کرد.
لوران توانست با استفاده از پارچه و با توجه به چیزهایی که دیور طراحی کرده بود، لباس‌های جدیدی که پوشیدن آنها ساده‌تر و جنس آنها نیز لطیف‌تر بود را، طراحی نماید و با این کار او به یک قهرمان در تشکیلات دیور، تبدیل شد.
شرکت کریستین دیور اولین دفتر خود را در میلان در سال ۲۰۰۲ افتتاح کرد و ۱۳۰ جایگاه با فعالیت کامل را اداره نمود. دومین دفتر دیور، آن سوی آب‌ها در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۰۳ در منطقه اوموته‌ساندو توکیو گشایش یافت.
برنار آرنو
برنار آرنو با کمک بخش بنگاه سرمایه‌گذاری بانک لازارد و استفاده از سوبسیدهای اعطایی از سوی دولت فرانسه، در ازای اینکه شرکت تعدیل نیرو نداشته باشد، شرکت کریستین دیور را خرید، که در بحران ورشکستگی به سر می‌برد.
در واقع دولت فرانسه به دنبال کسی می‌گشت، تا این امپراتوری نساجی را، که شرکت‌های بسیاری زیرمجموعه آن بودند، بدست گیرد. خانواده آرنو تنها مبلغ ۱۵ میلیون دلار برای خرید این شرکت هزینه کرده و ۸۰ میلیون دلار باقی‌مانده را، بانک لازارد تأمین نمود. دلیل اصلی آرنو برای خرید این شرکت، به دست آوردن برند مشهور دیور بود، تا پایه‌ای باشد برای راه‌اندازی یک «سوپرمارکت کالاهای لوکس» که طبقه متوسط جامعه بتوانند، از آن خرید کنند. آرنو به سرعت دیور را گسترش داد تا برندهای جدیدی مثل خانه مد کریستین لاکروا و سلین (که کالاهای چرمی تولید می‌کردند) را نیز دربرگیرد.
کمی بعد آرنو مجبور شد تقریباً تمام سرمایه شرکت را به قیمت ۴۰۰ میلیون دلار فروخته و تنها برند کریستین دیور و فروشگاه «لوبن‌مارشه» را نگه دارد. این فروش، او را قادر ساخت تا ۱٫۸ میلیارد دلار از سهام شرکت LVMH را، در سال ۱۹۸۹ خریداری کند، تا به این طریق کنترل ۲۴٪ درصد از این گروه را در اختیار گیرد.
